Maandag 22 juli :

Na een voorbereiding van meer dan een jaar is de dag eindelijk aangebroken : onze muzikale reis naar Praag. Om 6 uur hadden we afspraak aan ons repetitielokaal. Na alle instrumenten en koffers “zorgvuldig” te hebben ingeladen (ik zie het bezorgde gezicht van de chauffeur nog voor mij) vertrokken we uiteindelijk om 7u05, ietsje later dan voorzien (niet waar Yuki... ;-)). In de buurt van Keulen was onze eerste stop alwaar onze vaste chauffeur Alain zich bij de groep kwam vervoegen. Deze zou de rest van de week al onze verplaatsingen doen. De reis naar Praag is lang en na nog een verplichte stop in Duitsland kwamen we rond 17u00 aan in Tsjechië, waar we net over de grens nog één keer moesten stoppen. Alain had achteraf toch beter één parkeerplaats verder kunnen rijden. De bus werd namelijk tegen gehouden door twee norse politiemannen en deze hadden dus besloten om de rijtijden eens te controleren. Nu had Alain ons al eerder verteld op de dag dat hij een aantal weken daarvoor dus effectief teveel had gereden door o.a. zieken op het werk en een tekort aan chauffeurs en dus echt niet hoopte om een controle te krijgen . Bij een controle mogen ze terug gaan tot 28 dagen, dus dit was groffe pech en een boete van 500 €, meteen te betalen. Enfin!!! Na ruim een uur konden we de rit hervatten. Rond 20u00 waren we uiteindelijk in de buurt van Praag, het begin van ruim een uur rondzwerven omdat de GPS van Alain ons wilde sturen door straatjes waar de bus in niet in mocht vanwege de hoogte en / of de zwaarte. Uiteindelijk kwamen we dan toch tegen 21u30 aan het hotel. We waren dus daarom ook bijna verplicht om meteen aan tafel te gaan voor het avondeten. Gelukkig kregen we een glaasje Mousseux aangeboden door de SBC. De nadruk ligt hierbij op “je”, want bij één slok was het glas al leeg. Na het eten besloot een kleine groep nog iets te gaan drinken in de buurt van het hotel. Het werd de plaatselijke Bowling. Maar meer dan één glas zat er helaas niet in, want tegen middernacht werden de lichten discreet één voor één uit gedaan. Velen besloten dan maar het bier om te ruilen voor het bed en uit te rusten voor de volgende dag.

Dinsdag 23 juli :

De dag van het eerste concert. Na een goed ontbijt met allerlei vleeswaren, kaas, eieren, verschillende dranken, maar ook soep, rijst en stoofvlees (handig als je ’s avonds geen tijd hebt voor het diner), nog een repetitie om alle moeilijke stukken nog eens goed door te nemen. De temperatuur in de zaal liep al hoog op door de vele inspanning van het blazen. De zon scheen al volop buiten en zou ook blijven schijnen tot zaterdag. Na de repetitie was het al weer tijd voor het middagmaal. Dat was vrij te kiezen en zo zijn ondergetekende, Ilse en Michèle naar een Italiaans restaurantje gegaan vlakbij het hotel. Veel eten en drinken voor maar weinig geld. Om 16u30 moesten we alweer klaar staan bij de bus om naar ons eerste concert te gaan op het Namesti Miruplein. Ook hier waren er weer problemen met de GPS van Alain die ons weer door straatjes wilde sturen waar de bus niet in mocht. Alain besloot dan maar om de bus aan de kant te zetten en naar twee politieagenten te rennen die aan de overkant van de straat stonden. De politie kwam een tijdje later af, maar niet om de weg aan te tonen. Ze wezen Alain er op dat de bus daar niet mocht staan en dat ze hem een boete wilde geven. Hierop zei hij dat er sprake was van een misverstand en dat hij gewoon weg niet weet hoe hij op het plein moet geraken en dat hij daarvoor hen aansprak. Uiteindelijk hebben ze dan toch de route aangewezen, maar ze gaven nog wel mee dat de weg vragen in Tsjechië aan de politie echt niet de bedoeling is. Over dienstverlening gesproken. Tegen 17u45 reden we dan goed en wel rond de kerk op het plein op zoek naar de standplaats voor de bus. Echter de bocht hier naar toe was te scherp en te klein, waardoor Alain achteruit moest rijden in een straat recht tegenover de parkeerplaats om zo er wel in te kunnen rijden. Ons concert onder de bomen van het plein begon goed en wel met een kwartier vertraging. Het concert zelf ging redelijk, maar kon zeker beter. Gelukkig was er roch wel wat publiek die al op de hoogte waren van ons concert door middel van mooie flyers en posters. Om 19u15 kwam echter Tereza, de organisator, naar Yves, om te vragen te stoppen. Buurtbewoners hadden blijkbaar geklaagd over het lawaai en hadden, inderdaad, de politie erbij geroepen. Wij speelden uiteindelijk nog een stuk en hebben toen alles ingeladen. Maar tijdens het laden stond daar ineens weer een politieauto voor de bus en de agent kwam al met zijn boekje in de hand uit de wagen. De teleurstelling was echter op zijn gezicht af te lezen, omdat de bus toestemming had op die plaats te staan. Dan maar van de agenten gebruik gemaakt om het verkeer tegen te houden toen de bus weer achteruit terug moest. Om 19u30 waren we weer in het hotel voor het diner en daarna zocht iedereen nog één of ander café op voor een heerlijke pint (of meer).

Woensdag 24 juli :

De eerste vrije ochtend. Een mooie gelegenheid voor een aantal mensen om alvast een gedeelte van Praag te verkennen. Zo heb je bijvoorbeeld de Joodse wijk Josefov, bekend om zijn talrijke synagogen en de beroemde Joodse begraafplaats. Helaas allemaal wel betalend en ontbrak ons ook de tijd deze ochtend om er één te bezoeken. Onze kleine excursie eindigde dan ook met een wandeling over de Karelsbrug met zijn verscheidene straatartiesten en kunstenaars. Net na de middag moesten we al weer klaar staan bij de bus voor ons volgende concert in Podebrady, een leuk en mooi Tsjechisch dorpje met een heel mooi park. Wij concerteerden in dat park op een mooi groot podium. Na het opstellen van de instrumenten hadden we nog wat vrije tijd. Een mooie gelegenheid voor uw verslaggever om eens rond te gaan wandelen. Het park is een heel mooi park, zeer goed onderhouden en nergens geen vuiltje op de grond te bespeuren. De kinderen maakten dankbaar gebruik van de fonteinen om er afkoeling te vinden, alhoewel er wel borden stonden dat dat niet was toegestaan. Maar goed!!! Het was dan ook wel heel erg warm. Om 15u00 was het dan tijd voor het concert. Deze ging beter dan gisteren en ook het publiek was wat talrijker. Na afloop kregen we een mooi applaus van een tevreden publiek. Yves kreeg van onze organisator Tereza een mooi bosje bloemen en een doosje typische, mierzoete Tsjechische koekjes. Weer terug in het hotel aangekomen was het alweer tijd voor het avondeten en de gebruikelijke uitstap naar één of ander café. Een zeer grote groep ging samen op stap en vonden uiteindelijk een café met een te klein terras waar ze Stella serveerden. En ik moet zeggen : het verschil met het Tsjechische pils is opmerkelijk. Belgen kunnen daar nog wat van leren. Hierna zocht iedereen weer het bed weer op met een, naar mijn mening, iets te hard matras. Op naar de volgende dag.

Donderdag 25 juli :

Deze ochtend een klein toertje gemaakt op de markt op 100 meter van het hotel. Hier kon je allerlei prullaria kopen, kleding tegen een interessante prijs, maar ook groenten en fruit. En daar werd dus dankbaar gebruik van . Op het einde van de ochtend moesten we alweer vertrekken voor ons laatste concert in Marianske Spa in Mariënbad. Dit voor een bustocht van 2 uur, wat achteraf drie uur bleek te zijn. Foutje in de berekening bij de organisatie. Michèle duimde dat het kader dan wel heel mooi zou moeten zijn voor zo een lange tocht. Maar haar angst was meteen weg, toen we zagen in wat voor een prachtig kader we kwamen te spelen. Een super mooie galerij met prachtige fresco’s op het plafond en een fantastisch mooi park. Hier gaven we dan ook het beste concert van de drie met een zeer grote dank aan de fantastische solisten. Ook het publiek was talrijk en superenthousiast en dat deed enorm veel deugd. Na het concert kregen we nog even wat vrije tijd om het park te bezoeken en sommigen streken neer op een terras om daar te genieten van een ijsje of een lekker glas bier. Omstreeks 18 uur reden we weer terug voor een tocht van drie uur. Terug in het hotel was Pierre zo vriendelijk ons een glas aan te bieden voor zijn verjaardag.
Na het avondeten ging een hele grote groep nog een glas drinken in een cafeetje in de buurt en dit keer was het in een Kelder, waar de temperatuur zeer aangenaam was. Buiten was het namelijk nog redelijk warm. De serveerster van dienst had gehoopt op een rustig avondje en de stress was op een gegeven moment van haar gezicht te lezen toen ze zag wat voor een volk ze over de vloer had. Maar goed!!! De goede omzet van die avond zal dat geheel wel gecompenseerd hebben.

Vrijdag 26 juli :

Vandaag een vrije dag. De mogelijkheid om Praag nog eens verder te verkennen. Uw verslaggever en zijn toekomstige echtgenote is begonnen bij de Praagse Burcht en zijn Kathedraal. Een schouwspel hierbij is de wisseling van de wacht die om 12 uur plaats heeft. Een in scene gezet toneelstukje, waarbij de muzikanten als poppetjes voor de ramen verschijnen en de aanwezigen soldaten de marionetten zijn. Alles om de toerist te vermaken. Daarna was het tijd om de oude stad te bezoeken. Twee grote trekpleisters zijn daar het Oude Stadsplein en de astronomische klok. Dit laatste vond ik zelf heel mooi, maar de animatie op elk heel uur wel heel erg teleurstellend. De trompettist die hierna dan nog een stukje speelt vanaf de toren klonk goed, maar zoals ik al eerder zei : alles voor de toerist. Het centrum van Praag is groot, maar toch kom je altijd wel andere leden tegen van de SBC. Zo zijn er ook mensen die de warmte wat uit de weg zijn gegaan en dus een boottocht hebben gemaakt over de Moldau. Anderen hebben dan wat rondgewandeld langs de kleine winkeltjes, iets gegeten of gedronken op een terras of naar de muzikale animaties gekeken die er overal te zien zijn in Praag. Rond 20 uur moesten we terug zijn voor het avondeten. Véro en Isabelle maakte van deze gelegenheid gebuiken om het bestuur namens alle muzikanten te bedanken voor de organisatie en overhandigden hierbij wat cadeaus. Namens het bestuur nogmaals bedankt. De avond werd afgesloten met zijn allen op het terras van het hotel. Morgen rijden we helaas alweer terug richting België.

Zaterdag 27 juli :

Vandaag helaas al weer het einde van de reis. Na het ontbijt moesten we om half 9 alweer klaar staan om de bus in te laden. Na de mensen, die met eigen vervoer waren en / of die nog wat langer bleven, gedag te hebben gezegd, vertrokken we. Zelfs de twee vriendelijkste obers wuifden ons een goede reis. De GPS deed zoals gewoonlijk zijn werk weer niet en vonden we uiteindelijk pas na een drie kwartier rond rijden de juiste snelweg. Misschien dat Léonard toch maar andere GPS’s moet voorzien ? De terugreis verliep bijzonder goed en vlot en onderweg werden zelfs al foto’s getoond op het televisiescherm van en door onze leden. Na de gebruikelijke stops kwamen we aan in Keulen rond 17 uur. Hier werd afscheid genomen van Alain en kregen we een chauffeuse die ons naar Drogenbos vervoerde. Hier kwamen we vermoeid en wel tegen half 10 ‘s avonds aan, terugkijkend al weer op een super geslaagde vakantie.

Ik wil hierbij iedereen bedanken voor de ontzettend leuke, sfeervolle en muzikale vakantie. Afspraak opnieuw volgend jaar. Bestemming : nog nader te bepalen.

Martijn